محمد درویش استعفا کرد

خدانگهدار آقای درویش. شما به ما یاد دادید برای محیط زیست چطور بجنگیم

حیف شد که ایشون استعفا دادن امیدوارم هر جا که هستند موفق و پیروز باشند.

دلی دارد خریدار محبت

کز او گرم است بازار محبت

لباسی دوخته بر قامت دل

زپود محنت و تار محبت

درویش... آه درویش دلریش و دلسوخته محیط زیست. سراسر شور و عشق بودی برای طبیعت ایران

افسوس که بنا بر مثل "نو که آمد به بازار کهنه شده دل آزار" با به استخدام درآوردن کاوه مدنی به عنوان یک ویترین شیک و فرنگی پسند برای پردیسان با احساسات پاک و معصومانه شما سخت سنگ دلانه بازی کردند.

دیدی ای دل که غم یار دگربار چه کرد؟ چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد؟
آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

این همه پتانسیل می توانستند بجای هدر رفتن در ان جی او های فرمایشی در راه بهتری هزینه می شد.

به درویش جفا شد
از او ناجوانمردانه سو استفاده شد.

با رفتار چهارساله ای که پشت میز داشت، به عنوان فعال محیط زیست پذیرفته نخواهد شد.

بحمدالله قطار اشتباهات درویش به ایستگاه آخر رسید.
محیط زیست به جای رویکرد احساسی و هوچی گری نیازمند تعقل،تخصص است. ایشان با احساسات پاک دوستداران محیط زیست بازی کرد و در صدد موج سواری بر آمد.آنانی که سالها در این عرصه کار کردند بخوبی میدانند که ایشان چگونه همدلی و تعامل را به واگرایی و تضارب تبدیل کرد.
به جرات میتوان گفت لطمه ای که ایشان به همگرایی نهادهای مدنی زیست محیطی زد فراموش شدنی نیست. همگرایی که بعنوان یک رویکرد مثبت و پتانسیل می توانست در مسیر حفظ و حراست از محیط زیست میهن از آن استفاده شود.
انشاالله که افراد بی تخصص در رویکرد اجتماعی دیگر هیچ وقت مجال ظهور نیابند تا ظرفیت ها به این راحتی از بین نرود.

با خسته نباشید صمیمانه به ایشان امیدوارم اقای درویش یک نوشته مفصل در پاسخ به این سوال بنویسند ومنتشر کنند که:
آیا هنوز هم روحانی را محیط زیستی ترین رییس جمهور و دولت او را محیط زیستی ترین دولت تاریخ ایران می دانید؟؟

ما همکاران قدیمی جناب آقای مهندس درویش همچون گذشته با آغوشی باز پذیرای بازگشت ایشان در میان جمع خانواده کاری بزرگ ایشان می باشیم.
مهندس خوش آمدید

سلام
ایشان تو این چهار سال چکار کرد برای این سازمان؟
بهتر شد رفت

آقای درویش به عنوان وبلاگ نویس فعال محیط زیست چه بسا به سازمان محیط زیست ورود نمی کردند شایدم هنوز درعرصه محیط زیست مثل گذشته مطرح بودند و پیشینه خود را زیر سوال نمی بردند، اما ایشان با ورود به سازمان محیط زیست وبعنوان یکی از مدیران نزدیک به خانم ابتکار وارد بازیهای سیاسی وی شدند. اوج بازیهای سیاسی آقای دوریش طی سالهای 93 و94 بود از جمله هدایت حامیان حیوانات بدون سرپرست به محوطه پارک پردیسان که مصادف با شدت گرفتن پدیده گردوغبار درهوای خوزستان بود ، درمحوطه پارک پردیسان، فعالین محیط زیست بیشتر نگران سگ وگربه ها ی خیابانی بودند درحالیکه شهروندان خوزستانی با معضلات گردوغبار دست وپنجه نرم می کردند وکسی هم صدای خوزستانی ها را نمی شنویدولی ابتکار صدای حامیان سگ وگربه ها راشنید و بلافاصله آقای دوریش شروع به نوشتن لایحه حمایت از حیوانات بی سرپرست اقدام کردند هرچند این لایحه درمجلس هم به جایی نرسید ودرقالب اصلاحیه قانون مجازات های اسلامی قرارگرفت،مسئله اصلی این بود که متولی حفظ ونگهداری حیوانات بی سرپرست با سازمان محیط زیست نبود ولی محیط زیست به جای نهادهای ذینفع مانند ذامپزشکی، شهرداری و... پاسخگو بود واین درحالی بود که متولی حیات وحش که با سازمان محیط زیست بود،وضعیت حیات حش ایران روز بروز بد و بدتر میشد که به قول آقای درویش در آخرین مطلب خود اشاره داشتند: براساس آمارها کمتر از 110 هزار رسا جانداران ارزشمند درکشور باقی مانده است واین اولین حرکت نمایشی آقای درویش برای اجرای سیاستهای تبلیغاتی ابتکار بود و دقیقاً درهمان زمان، پرسنل سازمان در تکاپوی رسیدن به سهیمه 35 درصدی افزایش حقوق بودند که بسیاری از همکاران با انگ سیاسی بودن،دچارمشکلات عدیده ای شدند وهمین آقای درویش حاضر نشدند برای همکارانی که مشکلاتی از طرف حراست وبازرسی سازمان ایجاد شده بود میانجی گری کند، چرا که هدف فقط ابتکار بود همین وبس.

همشون فیلم بودند
از مجابی گرفته تا درویش.
اینها کار ماندگار و خاصی که بتوان براش افتخار کرد را ندارند.

کار درویش =آیینه داری در محلت کوران!نه بهتره بگم در محلت کم بینایان!